Waar het eerst standaard “goed” ging met de persoon tegenover je, lijkt de laatste tijd vooral “druk” het nieuwe antwoord te zijn. Ik vergrijp me ook steeds vaker aan dit nietszeggende gegeven. Want wat zegt het eigenlijk? Als ik naar mezelf kijk, ben ik dan echt zo druk of maak ik me vooral druk over het idee dat ik het druk heb? Tja, ik ben er druk mee, zo zie je maar.
Het lijkt ook bijna een verdienste. Wie het drukte is heeft gewonnen. En wat win je dan eigenlijk? We hebben allemaal 168 uur te verdelen in onze week. En hoe we dit indelen, los van “de verplichte dingen”, is aan ons. Wat ik ook vaak voorbij hoor komen is het toverwoord balans. Want we willen allemaal duizend dingen tegelijk proppen in die 168 uur. En dan willen we ons ook tegelijkertijd zen voelen. Tja. Wanneer ik het zo opschrijf moet ik een beetje lachen. Om mezelf.
“Have I gone mad? I’m afraid so.
You’re entirely Bonkers.
But I will tell you a secret,
All the best people are.”
― Alice in wonderland, Alice in Wonderland
Ieder van ons gaat anders om met zijn tijd. Logisch misschien, maar er zit echt verschil in hoe jij en ik onze tijd beleven. Wat maakt bijvoorbeeld dat de een altijd een kwartier te vroeg is en de ander standaard een Brabants kwartiertje te laat? Het verschil zit hem in hoe je je tijd beleeft. Je kunt bijvoorbeeld midden in je eigen tijd staan. En daarmee altijd in het nu zijn. Je verleden ligt letterlijk en figuurlijk achter je en morgen ligt voor je. Je kunt de tijd wel eens verliezen, want je denkt helemaal niet aan je volgende afspraak of morgen. Nee, je bent gewoon in het nu.
Het kan ook anders. Je kunt je namelijk ook erg druk maken over morgen. Of over gisteren. En dan is vandaag wel het laatste waar je je mee bezig houdt. Ik ben vooral bezig met morgen, dan denk ik daarna nog even aan gisteren en dan pas ben ik bezig met vandaag. We hebben ook allemaal onze eigen tijdsbeleving. Korte termijn is voor mij bijvoorbeeld 1 dag. En mijn lange termijn bestaat uit een half jaar. Ik heb dus altijd haast. Alles moet nu en als dat niet gebeurt, dan word ik ontzettend onrustig. Want mijn tijd eindigt per december.
Nu kijk ik wat verder in de tijd en besef ik dat ik nog maar net mijn eerste werkervaring aan het opdoen ben. Dat ik nog zeeën van tijd voor me heb. Dat ik niet kan verwachten dat ik al een volleerde communicatieprofessional ben, omdat je dan meters moet maken. Kilometers zelfs. En dat ik dat nu aan het doen ben. Dat ik hard moet werken als ZZP’er om opdrachten binnen te krijgen. Dat ik daar de tijd voor mag nemen.
Deze week las ik een interview met Lisa Portengen op de website van Happinez. Haar conclusie na een lange zoektocht wat resulteerde in haar nieuwste boek “Het regent geluk”, was dat ze leerlinge mocht zijn. Deze uitspraak klikte voor mij alles samen.
We hebben vaak het idee dat als we iets doen het direct perfect moet zijn. En het liefst zo snel mogelijk. Maar ik besef steeds meer: ontwikkeling kost tijd. Het leven kost tijd. Hoe mooi is dat? En wat een rijkdom. Hoe je je tijd ook beleeft, het is jouw tijd. Make it count. Het leven kan soms in een seconde anders zijn.
“It’s no use going back to yesterday, because I was a different person then.”
― Lewis Carroll, Alice in Wonderland
