De eerste helft van 2016 zit er alweer op. De zomer doet langzaam, al hoewel hortend en stotend, haar intrede. In mijn agenda sowieso. Meteorologisch gezien lijkt het af en toe wel herfst. Druilerig. Fris. Donkere wolken en felle buien. Maar wanneer de zon zich laat zien, wordt ze ook met een glimlach omarmd.
Bij mij zijn vrije dagen sinds lange tijd ook echt vrij. Er is werk genoeg, grote projecten staan op stapel. Ook voor deze zomer. Maar ze blijven vanaf dit weekend, soms een dag, of een uurtje, op de stapel.
Lijstjes maken plaats voor dutjes. Drukte voor rust. Chaos voor leegte. Op elk mogelijke manier.
Ik volg mijn (voor mij wat gekke) impulsen. Iets met opruimen. Schoonmaken. Orde. Thuis zijn. In mezelf. Met mezelf. In plaats van verdrinken in agenda, telefoon of onmogelijke planningen. Ik knuffel mijn katten en geniet van ze. Het lijkt wel vakantie in eigen huis. Sinds dit weekend dan, en ik geef er ook voorzichtig aan toe.
Vanuit rennen naar stilstand, dat gaat meestal niet vanzelf. Ik voelde me wat ziekig deze week, tussen de bedrijven door, niets bijzonders. Ik merkte dat ik overprikkeld was en voelde dat ik de pauzeknop in wilde drukken. Dit weekend had ik al vrij gepland. Vrij om te schrijven. Meters te maken met mijn project. In plaats daarvan lag mijn laptop (wel liefst anderhalve dag, nou nou…) in een hoek en mijn telefoon uitgeschakeld in een lade. Mark was aan het werk. En ik bevond me in dromenland. Van dutje naar dutje. Onzinnige televisie. Thee en zoete kersen. Een wandelingetje voor verse bloemen.
Mijn schrijfkamer ging op de schop. Waar het de afgelopen maanden een grote puinbak was, een weerspiegeling van mijn agenda en de bijbehorende drukte in mijn hoofd. Met stapels aantekeningen, geopende en ongeopende post, formulieren, boeken, notitieboekjes en troep, die hun eigen leven leken te leven. Gisteren heb ik een hele hoop weg gedaan en opgeruimd. Het voelt weer als een plek waar ik wil zijn. Alsof ik langzaam uit de centrifugestand (zo heet dat toch, bij een wasmachine?) kom. Nog wat gekreukeld en nat, maar weer schoon en fris.
Creativiteit, energie en inspiratie droogden ietwat op. Ik volgde braaf wat er in mijn agenda stond. Mijn lijstjes waren de baas. Met alles wat ik nog wilde doen. En moest van mijn deadlines. Ook worstelde ik met social media. Ik was vooral zoekende.
Vanuit het idee dat wanneer je succesvol wil zijn online, dat je er dan ook moet zijn, consistent moet zijn, waarde moet kunnen bieden etc., merkte ik vooral helemaal niets. Ik wist helemaal niet wat ik moest of wilde zeggen. Wilde delen. Het was er even niet. En hoe erg is dat eigenlijk? Voor mij is schrijven en delen iets wat bij mij en mijn leven hoort. Hoe minder ik online ben, hoe driftiger ik bladzijdes in mijn dagboek vol pen of hoofdstukken typ op mijn laptop. Het is er nooit niet.
Maar om mijzelf en mijn diensten opeens te “moeten” verkopen, online, ik merkte dat ik er even stil van werd. Anderen die ik online volg, doen dat zo mooi en goed, en ik wilde me hieraan meten. Maar toen kwam er nog steeds niets. Ik zocht online social media planningen, zette het op mijn lijstjes, maar het stroomde gewoon niet. Gek, want ik houd van social media en heb er altijd van genoten. Ik denk dat ik alle denkbeeldige marketingregeltjes van me af ga schudden en niet teveel aan ga trekken van hoe anderen, die succesvol zijn, het aanpakken. Uiteindelijk lijkt het me belangrijk om bij mezelf te blijven en hierin mijn eigen weg te volgen. Precies zoals ik dat altijd doe. En wanneer ik op die weg zit, zoals nu, dan gaat het als vanzelf. Dan hoor ik weer mijn eigen stem en word ik “bubbelig” van blijdschap en inspiratie. Dat kan een keer per maand tot iets leiden of iedere dag, ik ga mezelf daar niet meer zo op vastpinnen.
Nu alles wat meer tot stilstand komt, en in plaats van direct verder te bouwen, naar buiten te treden en grotere hoogtes te willen beklimmen, is het fijn om je eigen omgeving op orde te maken. Te zorgen dat je lekker in je vel zit, energie hebt, goed eet en slaapt, ook vrije tijd pakt en geniet. Af en toe uit checkt van het online leven. Dat wat goed voelt.
Deze zomer, is tot nu toe, een periode van buiten naar binnen, terwijl je verwacht dat je van binnen naar buiten zou gaan. Letterlijk gezien. Wat dat betreft is dit gekke weer een mooi cadeau. Ook merk ik dat ik weer lucht en ruimte heb voor al het moois wat er is.
Vanuit deze ruimte volgt inspiratie en de zin om te creëren. Wat een prachtig perpetuum mobile, de charme en de volgorde van de verschillende seizoenen. En wanneer je deze durft toe te laten in jezelf, in je agenda en in je omgeving, dan ben je straks, in de herfst weer volledig opgeladen voor alles wat komen gaat. “Uitchecken” kan volgens mij ook in je eigen all inclusive resort, thuis. In je eigen omgeving. Maak er iets moois van!
